Terapie

 PSYCHOLOG

 

Działania psychologa w Centrum Edukacyjno-Terapeutycznym oraz NRPP  obejmują diagnozę psychologiczną, terapię indywidualną oraz wsparcie psychologiczne w grupach, a także współpracę z wychowawcami i innymi terapeutami  oraz ścisłą współpracę z rodzicami i opiekunami naszych podopiecznych.

Już od pierwszych dni spędzonych w Ośrodku, rozpoczyna się proces diagnozy psychologicznej wychowanka. Jednym z niezbędnych kroków diagnostycznych jest przeprowadzenie wywiadu z rodzicami i opiekunami dotyczącego ogólnego rozwoju i funkcjonowania dziecka w rodzinie. W kolejnych etapach określany jest poziom funkcjonowania poznawczego, emocjonalnego oraz społecznego wychowanka.

Wykorzystywane metody diagnostyczne to:

• wywiad i obserwacja psychologiczna,
• testy i kwestionariusze psychometryczne

Uzyskane wyniki są integralną częścią całościowej diagnozy funkcjonalnej wychowanka, która konstruowana jest wraz z innymi specjalistami pracującymi z osobą z niepełnosprawnością (logopedą, wychowawcą, rehabilitantem). Na tej podstawie konstruowany jest Indywidualny Program Edukacyjno-Terapeutyczny wychowanka, który określa cele, jakie będą realizowane podczas terapii indywidualnej z psychologiem.

W ramach terapii indywidualnej prowadzone są zajęcia, mające na celu:

• optymalizację funkcjonowania poznawczego
• usprawnianie funkcjonowania zmysłów
• poprawę funkcjonowania emocjonalno-społecznego wychowanka
• stymulacja właściwych zachowań społecznych
• usprawnianie umiejętności komunikacyjnych

Zajęcia odbywają się w atmosferze akceptacji oraz bezpieczeństwa, a ich forma oraz stosowane metody dostosowane są do indywidualnych potrzeb i możliwości podopiecznych. Oferowane formy terapii to zajęcia indywidualne, grupowe oraz obserwacje i wsparcie psychologa w czasie zajęć grupowych.

 

 

 

LOGOPEDA (NEUROLOGOPEDA)

 Zajęcia logopedyczne przeznaczone są dla dzieci, które wykazują nieprawidłowości w rozwoju mowy i komunikacji językowej o różnym podłożu. Oddziaływania terapeutyczne skierowane są do dzieci już od wczesnego dzieciństwa.

Terapią logopedyczną objęte są dzieci obciążone neurologicznie, z zespołami
genetycznymi, wcześniaki, z afazją, z uszkodzeniami słuchu, z opóźnionym
rozwojem mowy o różnej etiologii, z zaburzeniami w przyjmowaniu pokarmów.
W zależności od przyczyn, potrzeb i deficytów rozwojowych danego dziecka
wdrażane są różne metody i techniki logopedyczne mające na celu:
- rozwijanie mowy czynnej i biernej,
- rozwijanie kompetencji komunikacyjnej, językowej często kulturowej czy też
społecznej,
- zwiększenie umiejętności komunikowania własnych potrzeb, również przy
pomocy komunikacji wspomagającej i alternatywnej,
- rozwijanie i usprawnianie prawidłowej artykulacji,
-usprawnianie motoryki aparatu mowy w tym aparatu oddechowego i
fonacyjnego,
- stymulację traktu ustno-twarzowego w zakresie poprawy napięcia
mięśniowego,
- stymulację integracji odruchów ustno- twarzowych,
- usprawnianie w zakresie funkcji prymarnych oraz pokarmowych.

Jak najwcześniejsze objęcie dziecka pomocą logopedyczną ma na celu
umożliwienie mu jak najlepszego rozwoju funkcji związanych z mówieniem i
komunikacją.
Podczas pracy logopedycznej, w większości przypadków, nie jest stosowana
strikte jedna metoda, często ze względu na złożoność zaburzeń dobierane są
różne metody, które się wzajemnie uzupełniają, aby jak najlepiej pomóc
dzieciom.

W zależności od wieku dziecka, jego możliwości, predyspozycji i potrzeb
zajęcia prowadzone są w różnych formach, głównie w formie zabawowej i są
urozmaicone atrakcyjnymi dla dzieci środkami dydaktycznymi.
Logopedzi często pracują w zespole z innymi specjalistami m.in. z
fizjoterapeutą, terapeutą integracji sensorycznej, psychologiem, pedagogiem aby
odpowiednio dostosować program terapii do potrzeb danego dziecka.

Bardzo nowoczesną  metodą prowadzoną w naszych placówkach jest metoda elektrostymulacji. Jest  to metoda wspomagająca proces terapii logopedycznej. Zabieg polega na przepływie prądu o bardzo niskim natężeniu przez mięśnie. To metoda pobudzająca i pozwalająca wzmocnić uszkodzone lub osłabione mięśnie podniebienia miękkiego, języka, warg. Elektrostymulacja oddziałuje na cały aparat artykulacyjny, zmusza go do większego wysiłku, a tym samym zdecydowanie
usprawnia realizację poszczególnych głosek.

 

 

REHABILITACJA

 

Rehabilitacja ruchowa w naszych placówkach przeznaczona jest dla wychowanków z zaburzeniami neurologicznymi i ortopedycznymi, które mogą odpowiadać za objawy takie jak:

• zaburzenia czucia
• zaburzenia napięcia mięśniowego (spastyczność lub wiotkość mięśniowa)
• ruchy mimowolne(takie jak np. drżenia czy pląsawica)
• zaburzenia koordynacji ruchowej
• zaburzenia równowagi
• niedowłady i porażenia
• trudności z koncentracją uwagi
• trudności z przemieszczaniem się
• wady postawy w obrębie stawów kręgosłupa (skolioza, pogłębienie się fizjologicznych krzywizn kręgosłupa lub ich spłaszczenie)czy kończyn dolnych,
• wady klatki piersiowej
• przykurcze mięśniowe i stawowe
• ograniczenia ruchomości

Wychowankowie uczestniczący w zajęciach z rehabilitantem mają przeprowadzoną diagnozę, która umożliwia indywidualne podejście do dziecka i rozeznanie swoistych potrzeb i możliwości wychowanka.

W czasie zajęć indywidualnych rehabilitanci stosują różne metody terapii, wśród nich:

• Integracja Sensoryczna,
• Metodę Vojty
• Terapię manualną,
  
• Elementy metod neurorozwojowych jak: NDT Bobath, Metoda PNF (proprioceptive neuromuscular facilitation)
• Elementy Kinezjologii Edukacyjnej
• Elementy Terapii Taktylnej
• Elementy Terapii powięziowej,
  
• Ćwiczenia bierne i czynno- bierne
• Ćwiczenia wspomagane i samowspomagane
• Ćwiczenia prowadzone
• Ćwiczenia izometryczne
• Ćwiczenia oddechowe
• Ćwiczenia w odciążeniu
• Gimnastyka korekcyjna
• Gry i zabawy ruchowe
• Taping rehabilitacyjny
• Masaż klasyczny

W pracy z podopiecznymi Ośrodka oraz NRPP rehabilitanci postawili sobie główne cele terapii:

– przywracanie i utrzymanie w miarę możliwości zaburzonych funkcji,

– korygowanie istniejących zaburzeń motorycznych,

-pobudzenie oraz poprawa czynnościowa układu nerwowego, oddechowego i sercowo-naczyniowego

– przystosowanie do jak największej samodzielności i wdrażanie do życia społecznego

– poprawa jakości życia

– osiągnięcie w miarę możliwości dziecka długofalowego, prawidłowego rozwoju fizjologicznego

– zminimalizowanie objawów niepełnosprawności w przyszłości

Zajęcia z rehabilitantem prowadzone są w specjalnie przygotowanej i wyposażonej w profesjonalny sprzęt sali rehabilitacyjnej. Są to indywidualne zajęcia, w czasie których dobierane są zadania i aktywności na miarę potrzeb i możliwości każdego wychowanka.

 

 

TERAPIA SI

 

Terapia integracji sensorycznej jest przeznaczona dla dzieci, u których pojawiają się objawy zaburzeń w przetwarzaniu informacji zmysłowych. W związku z tym zachowanie dziecka jest nieprawidłowe w odpowiedzi na informacją z otoczenia. Gdy występują zaburzenia w odbiorze i rozumieniu sygnałów pochodzących ze zmysłów, istnieje możliwość zaburzenia rozwoju poznawczego, motorycznego, a nawet społecznego. Terapia funkcji sensorycznych jest wskazana dla dzieci zarówno w wieku niemowlęcym, przedszkolnym, jak i szkolnym.

Integracja Sensoryczna przeznaczona jest dla dzieci, które:

• mają wzmożone lub obniżone napięcie mięśniowe
• dolegliwości ze strony narządów zmysłów (np. zaburzenia widzenia, zaburzenia słuchu czy utrata odczuwania smaku),
  
• posiadają opóźniony rozwój motoryki dużej, np. dzieci mało sprawne ruchowo, mające kłopoty z bieganiem, postawą
• przejawiają nienaturalny lęk przed wysokością, ruchem, upadkiem
• mają problemy w zakresie samoobsługi, np. kłopoty z ubieraniem się, zapinaniem guzików, wiązaniem sznurowadeł
• nie lubią mycia twarzy, włosów, uszu, a także nie lubią obcinania paznokci i włosów
• posiadają opóźniony rozwój mowy
• prezentują zaburzenia równowagi: dziecko ciągle upada, chwieje się, potyka, przewraca
• są nadruchliwe, znajdują się w nieustannym ruchu (biegają, kręcą się, huśtają)
• mają trudności z koncentracją uwagi
• są nadwrażliwe na bodźce dotykowe, np. mycie się, noszenie butów, skarpetek
• przejawiają nieprawidłowe reakcje na ból, mają obniżony próg bólu
• nie lubią zabaw ruchowych, gier sportowych
• często chodzą na palcach
• posiadają problemy emocjonalne (nadpobudliwość emocjonalna, labilność emocji, reakcje lękowe, dziecko jest nadwrażliwe emocjonalnie, często się obraża, trudno jest skłonić je do współpracy z dorosłym lub współdziałania z innymi dziećmi, jest uparte, negatywnie nastawione do proponowanych aktywności) 
• Zebrane w ten sposób informacje pozwalają terapeucie zdiagnozować gdzie dokładnie leży problem i opracować szczegółowy plan terapii dla danego dziecka.
  

  W terapii SI stosuje się liczne pomoce takie jak: hamaki, platformy, wałki i trapezy podwieszane, piłki o różnych średnicach, deskorolki, specjalne szczotki i materiały różnej faktury do stymulacji dotykowej, materiały do stymulacji wzrokowej, węchowej, smakowej, słuchowej – wszystko to odbywa się w odpowiednio przygotowanej sali.

  Celem terapii integracji sensorycznej jest stymulacja centralnego układu nerwowego poprzez pobudzanie receptorów zmysłowych. Proces ten ma dostarczyć aparatowi sensorycznemu odpowiednią ilość i jakość bodźców, aby na ich podstawie mózg nauczył się właściwego reagowania i wykształcił prawidłowe reakcje adaptacyjne.

  
  

Terapia integracji sensorycznej nie jest wyuczonym stale powtarzanym schematem ćwiczeń, ale sztuką ciągłej analizy zachowania dziecka i permanentnego doboru i modyfikacji stosowanych zadań, pamiętając, że motywacją do ćwiczeń każdego dziecka jest chęć zabawy, doznania przyjemności, zaspokojenia swojej rozwojowej potrzeby ruchu.

 

 

SURDOPEDAGOGIKA

 

Surdopedagogika to szczegółowy dział pedagogiki specjalnej wspierający osoby z wadą słuchu.

Ma potrójny charakter: - nauka teoretyczna- konstruuje podstawy teoretyczne rehabilitacji, edukacji i

wychowania osób z wadą słuchu - nauka praktyczna- formułuje metodyczne podstawy działalności

rehabilitacyjnej proponując optymalne metody i techniki pracy - sztuka- zakłada twórcze podejście do

procesu rehabilitacji. Naczelnym celem pracy surdopedagoga jest przygotowanie osoby w wadą słuchu do

jak najlepszego funkcjonowania w życiu społecznym, a przede wszystkim do samodzielnego życia.

 Cele surdopedagogiki:

przywracanie sprawności uszkodzonego zmysłu słuchu poprzez umożliwianie korzystania z posiadanych resztek słuchowych drogą odpowiednich ćwiczeń, stymulację nerwu słuchowego i centralnego układu nerwowego, a także przez zastosowanie wszczepu ślimakowego.

Przywracanie sprawności psychicznej przez usprawnianie procesów poznawczych, zaburzonych wskutek ograniczenia percepcji słuchowej, w tym mowy dźwiękowej.

Nadrzędnym celem surdopedagogiki jest przygotowanie osób z wadą słuchu do funkcjonowania w warunkach życiowo zmienionych, na skutek istniejącej wady i do możliwie samodzielnego życia. 

 

 

HIPOTERAPIA

 

Hipoterapia to metoda rehabilitacji psychoruchowej, która odbywa się przy udziale koni. Ma zastosowanie w każdym wieku, jednak wykorzystywana jest szczególnie w rehabilitacji dzieci i młodzieży. Dla najmłodszych, kontakt z koniem jest często niezastąpionym źródłem pomocy, dlatego warto poznać możliwości i korzyści płynące z obcowania z tymi zwierzętami. Dzięki hipoterapii pacjentom może być łatwiej pokonywać lęki, budować więzi, wyrażać swoje emocje i komunikować się ze światem. Rehabilitacja poprzez hipoterapię pomaga nie tylko dzieciom zmagającym się z autyzmem, zespołem Downa czy porażeniem mózgowym, ale także z nieprawidłowym wzorcem chodu czy po amputacjach. 

 

 Celem hipoterapii

 normalizacja napięcia mięśniowego (wywołana łagodnym rytmicznym kołysaniem podczas
chodu konia oraz ciepłem jego ciała)
-kodowanie w mózgu prawidłowego wzorca ruchu miednicy podczas chodu
-hamowanie odruchów patologicznych(przez odpowiednie ułożenie lub posadzenie dziecka
na koniu)
- doskonalenie równowagi i koordynacji wzrokowo- ruchowej, a także orientacji w przestrzeni (konieczność utrzymania się na ruchomym podłożu)
- poprawa reakcji obronnych (opieranie rąk na grzbiecie konia)
- stymulacja i normalizacja czucia powierzchniowego.
- zwiększenie poczucia własnej wartości
- zmniejszenie zaburzeń emocjonalnych
- rozwijanie pozytywnych kontaktów emocjonalnych.

Jest  to jedna z metod rehabilitacji osób niepełnosprawnych, a swoją specyfikację zawdzięcza koniowi biorącemu udział w terapii. Stan dzieci poprawia się podczas jazdy konnej i kontaktu ze zwierzęciem. Dla wielu dzieci nawiązanie uczuciowej więzi z koniem wspomaga rozwój samodzielności i wzmacnia poczucie własnej wartości.
Hipoterapia jest wyjątkową i niepowtarzalną metodą usprawniania dzięki obecności konia – współterapeuty.  Koń i jego ruch dają zupełnie nowe i niespotykane w innych metodach terapeutycznych możliwości.

 

 

Katecheza

W naszej również placówce są organizowane zajęcia z religii. Od czterech lat dzieciakom  wiedzę teologiczną przyswaja wykwalifikowany oligofrenopedagog ks. Tomasz Rokosz. Dzięki jego zasługom do I Komunii Świętej przystąpiło 13 podopiecznych. W każdy pierwszy piątek miesiąca ksiądz Tomasz przychodzi z Najświętszym Sakramentem.

Dodatkowo ksiądz bardzo aktywnie prowadzi zajęcia ,cieszy się dużą aprobatą wśród  podopiecznych. Często zabiera uczniów do pobliskiej Bazyliki z okazji różnych okoliczności, różaniec,droga krzyżowa czy wyjście do szopki.